05 januari 2014
Eindelijk weer iets doorgekregen van Swami Willie.
Hij heeft weer een mooie wijze raad speciaal voor 2014.
Het spreekt voor zich, alleen luisteren we er zo akelig weinig naar.
We draven letterlijk en figuurlijk gewoon door.
Maakt niet uit of onze gezondheid tegensputtert.
We moeten nog dit en dat.
En we willen nog veel meer.
Maar op een gegeven moment zegt ons lichaam een keer stop.
Of we krijgen een ongeluk(je).
En dan zeggen we: "Wat hebben we toch een pech."
Maar Swami Willie moet daar alleen maar om glimlachen.
Ongelukken, groot of klein, zijn signalen.
Of je dat nou leuk vindt of niet.
Luister er naar.
Het is niet toevallig dat veel van die accidenten vlak voor of net tijdens feestdagen
gebeuren en andere drukke momenten die voor iedereen verschillend zijn.
Waarschijnlijk ben je door alle kleine waarschuwinkjes heen gedenderd met de smoes, 'dat het nou eenmaal allemaal gebeuren moet. En dat dit of dat nog af moet, want dat is vreselijk belangrijk.'
En 'als ik het niet doe, wie doet het dan?'
En dan komt meestal de klap.
Tot zover wat de Swami mij vertelde op te schrijven.
"Doe maar rustig hoor" zei ik vroeger vaak tegen mijn moeder als ze zich weer eens veel te druk maakte en maar door ging: "We komen je wel in het bos opzoeken."
Mijn moeder kwam uit Zeist en daar was zowel een ziekenhuis als een sanatorium in het bos.
Ze keek me dan altijd even aan, moest soms ook een beetje lachen en zei dan dat ik gelijk had, maar dat ze nou eenmaal zo in elkaar zat.
Gelukkig hebben we haar nooit in het 'bos' op hoeven zoeken.
Omdat ze stiekem toch iets kalmer aan deed.
Al was het maar eventjes.
Was getekend namens Swami Willie,
Dirk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten